Trainspotting

Til mandag 27 september fekk vi oppgåve og se eit utdrag av filmen "Trainspotting." Den handler om farene med heroin. Vår oppgåve gjekk ut på og finne kva verkemidler og korleis ein film kan fortelje ein historie.

Ei film kan fortelje ein historie ved å bruke dramaturgi, noe som vil si læren om skuespills oppbygning. Ved at ein bruker litterær dramaturgi, vil si at skuespillets oppbygning ble satt opp etter eit litterært drama. Ei film kan også fortelje ein historie akkurat som ein bok, alle filmer må ha en handling ellers blir det ikkje noko god film, ellers har ikkje filmen noe forteljing å bygje seg rundt.

I filmen har dei brukt forskjeljige verkemidler for film, dei har brukt fleire forskjellige kameravinklar, rett forut han, over han og vinklar frå siden. Dei brukte mye forskjellig lysbruk. Lys eller mørkt for dei forskjellige scenene. Lyden er også veldig sentral i dette utdraget. Når han har tatt heroin dosa blir musikken roleg, når ein kanskje skulle trudd omvendt. Filmforteljingar skil seg frå skjønnlitterære forteljinar ved at det er som oftest, episke tekster og skodespel som det lages filmar av, og ikkje sjønnlitteræra tekstar.

Ps: jeg har prøvd og legge ut traileren, men jeg får det ikke til..

Rousseau - tilbake til naturen

I ein av oppgåvene fikk vi i lekse og skrive om Rousseau og teksten ”Dovenskab i Regnveir, av Henrik Wergeland.

Rousseau var ein ”nyteiknande” filosof på 1700-tallet. Han meinte at det beste tilværelsa var ein naturtilstand utan mye fokus på materialisme og egoisme. Han hadde mange negative syn på den moderne vitenskap og framgongen på 1700-tallet, og dette synet var antimoderne fordi det ville hindre frem gongen. Han vil ikkje bli meir moderne, men behalde det slik det er.

Eg synast at Wergeland har brukt ein negativitet på arbeiderane og dermed også kritisert tida dei lever i. Det verket som han kritiserer korleis samfunnet er på vei til å bli, akkurat slik som Rousseau gjør.